De aller- aller…. laatste

De aller- aller….laatste

Nog nagenietend van gisteren, waren we al vroeg onderweg naar Losser. De meesten gingen gewoon met de auto. Maar wij gingen gezellig met een aantal mensen met de trein. Het is een tijdje rijden met het openbaar vervoer, maar wel gezellig onderweg…

Het begon in de trein al met de gezelligheid. De meeste mensen vonden het een beetje gek dat we met onze hartjespakken onze reis ondergingen. Nieuwsgierige blikken en stiekum gegrinnik van onze medepassagiers achtervolgden ons.

In Losser vond voor de allerlaatste keer het Bokk’n & Bloaz’n festival plaats. Na 15 jaar houden de Skoemzoegers het voor gezien. Jammer, want het was altijd een gezellig festival. We hebben er ongeveer 6 keer gespeeld. Toen we vorig jaar niet hebben meegespeeld, zijn Niels en ik alleen geweest voor de leuke muziek en de smaak van het lekkere bokbier.

We moesten er om 13.15 zijn, maar doordat de trein maar eens per uur gaat waren we wat aan de vroege kant. Gelukkig was de tap al wel aangesloten en konden we al meteen een bokbiertje krijgen.

De Skoemzoegers zelf trapten het festijn af. En ondanks dat het niet druk was wisten ze ons al een op mooi stuk muziek te trakteren. Zelf moesten we pas om 4 uur spelen, dus hadden we ruim de tijd om tussen de 2 zalen heen en weer te lopen en daar de leukste bands te bekijken. En de muziek van de diverse muziekgroepen was hoog.

We hadden zelf al besloten om er een feestje van te maken, met het risico om bij de jury-beoordelingen wat lager in de ranglijsten te eindigen. We begonnen te spelen in een lege zaal, omdat de kapel voor ons te laat was en daardoor niet kon spelen. Maar tijdens ons optreden liep de zaal langzaam weer gezellig druk.

Na het optreden moesten we weer een tijd wachten tot we weer mochten spelen. Ook deze keer werd er tijd besteed aan het nuttigen van een biertje en het toeschouwen van andere muziekkorpsen en sommigen gebruikten deze tijd om een hapje te eten.

Daarna werd het tijd om het podium weer te pakken. Alhoewel…. We hebben de hele 2^e set weinig gebruik gemaakt van het podium. We zijn lekker tussen het publiek gaan staan. En ook in deze zaal werd het steeds drukker tijdens ons optreden. Mensen genoten zichtbaar van “Eleni” zongen mee met “Zij gelooft in mij”. Dan is 20 minuten voor een setje al gauw aan de korte kant.

Omdat we vrij laat aan de beurt waren met de 2^e set, volgde de prijsuitreiking al snel. Zoals verwacht zaten we niet bij de eerste 3 plaatsen. Maar toen we naar huis gingen kregen we nog wel de complimenten van een passerend jurylid dat we een goede sfeer hadden neergezet. En hij aan onze optredens veel plezier had beleefd. We zullen de reacties tegemoet zien.

Een aantal ging met de auto naar huis en ook voor de “treiners” werd het tijd om te gaan. We werden nog fijn op het station afgezet met de auto. Chantal en Mark: hartelijk dank daarvoor!

Uiteindelijk was ik rond 23.00 thuis. Het klokkie rond dus…

Het waren weer 2 zware dagen, maar we hebben al met al weer een top weekend gehad!

Groeten Marcel