Carnaval 2018

Carnaval 2018 zit er weer op, ook dit jaar weer een verslag van Niels hoe hij deze carnaval heeft beleefd. Iets later dan gepland, een griepje? of gewoon een gigantische kater van een week? wie zal het zeggen 🙂

Ook dit jaar hadden we weer een thema TIROL, ook hadden we weer 2 busjes gehuurd, met daarop de chauffeurs Joost en Robin (waarvoor dank)

Vrijdag rond een uur of 19.00 werd ik keurig voor de deur opgehaald door het busje. Normaal ben ik een van de eerste die instapt, maar doordat ik verhuisd ben werd ik nu ineens als een van laatsten opgehaald. De sfeer zat er al goed in, zodra ik de schuifdeur open trok kreeg ik gelijk het eerste biertje in mijn hand gedrukt. Het begin van een lang carnaval…. Even bekroop me een vreemd/naar gevoel dat er op de plek naast mij nu ineens iemand anders zat, dan mijn maatje Tom, maar met de mooie button op m’n lederhose die we van Tom hebben laten maken in Tiroler kleding, besloot ik er toch maar wat moois van te maken.
Keurig op tijd kwamen wij aan bij voetbal vereniging Davo, waar we voor het zoveelste jaar op rij weer mochten optreden. Het was gezellig druk, na 2 spetterende optredens moesten we snel met z’n allen het busje in, want we hadden beloofd de Molen aan te blazen bij C.V. De Molenzotten. Na ook aan deze verplichting te hebben voldaan, zijn we de stad nog even in geweest om een deuntje te blazen bij de Deurzakkers. Rond een uurtje of 1, ging we moe maar voldaan naar huis.

Zaterdag mochten we gelukkig uitslapen en werden we in de middag weer opgehaald om te spelen in de Deventer Optocht welke dit jaar voor de 2e keer werd georganiseerd. De route was wat anders dan vorig jaar, maar dit kwam deze geweldige optocht alleen maar ten goede.
Vervolgens werden we door de club getrakteerd op een stevige maaltijd (voor mij een portie pittige spareribs) hadden we tijd genoeg om op ons gemak naar ’t Meul’ndobbegie te rijden in Gasselte. Dit was voor ons de 2e keer dat we daar te gast mochten zijn, en het was weer super gezellig!

Zondag hadden we inprincipe de tijd om uit te slapen, maar onze topper Roel was zo gul, om iedereen die zin had te trakteren op een ontbijtje bij hem thuis.
Bijna ons complete busje en zelfs onze nieuwe aanwinst op trompet; Marcel uit het andere busje wilde hier niks van missen. Onze chauffeur Joost was dan ook niet te beroerd voor hem even over Colmschate te rijden zodat hij hier ook bij kon zijn.

Toen we bij Roel de gallerij opliepen konden we aan de hoeveelheid slingers en ballonnen al wel zien waar we moesten zijn. Eenmaal binnen, had ik al snel het vermoeden dat Roel er op had gerekend, dat we met 100 man zouden komen 🙂

De hele eettafel stond vol met al het lekkers wat je maar kon bedenken!

Toen iedereen vol gegeten (of gevreten) was, gingen we op pad naar het kindercarnaval in Hengelo bij CV de Noorkermennekes. Ook hier hebben we weer een aantal leuke optredens verzorgd, hier viel het mij toch wel een beetje op dat de jeugd anders kijkt en luisterd naar een dweilorkest dan de oudere generatie carnavallisten. Maar dat mocht de pret allerminst drukken.

Na een hapje te hebben gegeten in Deventer bij de cafetaria op de Beestenmarkt, konden we gelijk even binnen dweilen bij CV de Molenkrakers, vervolgens hebben we gespeeld bij de Deurdweilers in de Tobbe, om de avond af te sluiten bij de Deurzakkers. Deze waren helaas op het moment dat wij daar aankwamen niet aanwezig en al snel werd er besloten eens een avondje op tijd naar bed te gaan, omdat de eersten maandag al rond 07.00 uur werden opgehaald. Hier was ik het natuurlijk absoluut niet mee eens, maar helaas, samen uit, samen thuis en zo stapte ik mokkend in het busje en lag ik rond 23.00 uur in bed.

Maandag om 6.30 uur ging de wekker en ineens besefte ik dat het nog helemaal niet zo gek was die avond daarvoor zo vroeg naar bed te zijn gegaan. Want zo fit was ik ’s morgens nog niet eerder ontwaakt tijdens carnaval. Snel onder de douche, een eitje bakken met een bakkie koffie en ik zat al weer fris en fruitig op de bank te wachten tot het busje zou arriveren om ons naar Arnhem te brengen, om te gaan fruhshoppen met de CV Zonder Naam.

Dat er meer mensen fit waren, was duidelijk te zien, want er was dan ook niemand die twijfelde toen ik rond 7.45 vroeg wie er biertje luste en zo gebeurde het dat we allemaal rond 8 uur het eerste biertje achter de kiezen hadden. Eenmaal aangekomen Sjonnies Bar, de residentie van de CV Zonder Naam, kwam al snel de vraag wie er koffie wilde. Tot mijn verbazing zaten we gewoon met 6 a 7 man aan het bier ipv koffie 🙂 🙂 🙂

Rond half 10 of 10 uur vertrokken en gingen we traditiegetrouw naar de eerste locatie waar men altijd kan ontbijten met gebakken eieren en spek en/of een heerlijke bak snert.

Zo zijn we de rest van de dag rondgetrokken en hebben we diverse vereniging bezocht tot het een uur of 17.00 was en we weer richten Sjonnies Bar vertrokken om daar te genieten van een heerlijke chinese rijsttafel. Bedankt!

Helaas is de tijd die wij moeten overbruggen tot het feest ’s avonds weer begint voor de meesten te lang (3 uur wachten) en al snel begon het eerste busje over een vertrek naar huis. Begrijpelijk want het is nu eenmaal een lange dag en zo ging het andere jaren ook. Iedereen die naar huis wou in het eerste busje en de rest die wou blijven hangen en zich ’s avonds nog in het feestgedruis wilden storten met het tweede busje. Echter waren er zoveel mensen die eigenlijk wel op tijd naar huis wilden, dat we met z’n allen vertrokken naar huis.

Niels zou Niels zijn als hij toch nog eens z’n charmes in de strijd zou gooien, en begon te lobyen (lees: zeuren) over het Rosenmontag bal in ’t Hof van Colmschate. En JA, ik vond enkele anderen die hier ook wel oren naar hadden, vooral het feit dat je dicht bij huis bent, en weg kan wanneer je weg wil was aantrekkelijk genoeg voor velen en zo stonden we ineens met een man of 10 te feesten op het Rosenmontag bal. Zelfs chauffeur Robin van het andere busje kwam nog met de fiets en kon op deze manier ook nog een klein beetje carnaval vieren. (lees: een biertje drinken). Ik vond het een super gezellige avond!

Dinsdag rond een uur op 09.00 (iets later dan de maandag) werden we toch weer redelijk vroeg opgehaald. Traditiegetrouw gingen we weer mee met CV de Marskoppen uit Elden om fruhshoppen. Ook deze ochtend gewoon weer gestart met een biertje in de bus, alleen duurde het bij iedereen aanzienlijk langer dat het eerste flesje leeg was dan de dag er voor 🙂
Toch waren de meesten redelijk fit, zelfs Merten die normaal op dinsdag meestal pas rond het eind van de dag weer tot leven komt was redelijk snel weer fit. Alleen Quint vond het nodig zich af te melden met de griep 😛 😛

Zelf vind ik het altijd jammer dat we op deze dag langer in de bus zitten, dan we bij de verenigingen binnen zijn, maar ja… je kan niet alles hebben he. En zo kwam er aan het eind van de dag een einde aan Carnaval 2018.

Tenminste…. Na even aandringen (heel veel moeite koste het niet) besloten Danny, Roel en ik dat we nog even zouden kijken bij de afsluiting van het Carnaval in het Stadhuis. De busjes waren al ingeleverd bij het verhuurbedrijf, dus stapte ik snel op mijn fiets, en zo was ik precies om 20.00 uur bij het stadhuis. Echter was het daar zo uitgestorven dat ik al snel het vermoeden had dat er geen afsluiting meer was in het stadhuis. 🙂

Toen zijn we naar de Deurzakkers gelopen, maar ook hier was niemand te zien, en zo besloten we dan maar een afzakkertje te nemen bij de Deurdweilers in de Tobbe. Waar we de eerste biertje allemaal nog bijna naar binnen moesten kauwen, gleden ze onder het genot van een paar haringen al snel weer in een redelijk tempo naar binnen.
Ondanks we van tevoren duidelijk hadden afgesproken het niet te laat te maken, rolden we rond 03.00 uur ’s nachts als laatste de deur uit (ik werd er letterlijk uitgezet, omdat de barkeeper ook wel eens naar bed wou) 🙂 😛

Woensdag moesten we onszelf nog 1x opgeladen voor het haringhappen (tenminste zo voelt het voor mij) Later dan gepland kwam ik aan bij de Waagschaal het het feest al in volle gang was. Fit was ik allerminst, 5 dagen carnaval gaat je zelfs om mijn leeftijd toch niet bepaald in de kouwe kleren zitten. Zelf een biertje kreeg ik met moeite naar binnen… Plots viel mijn oog op het overheerlijke Grolsch bokbier op de tap, en zo liep ik toch nog weer als laatste met Danny de deur uit.

Het was weer een fantastich carnaval met een lach en een traan!

Tot volgend jaar!